Ołowiu
Złomy i odpady ołowiu można podzielić na 5 grup:
- złom akumulatorowy,
- złom stopów ołowiu,
- złom ołowiu czystego,
- odpady i zgary z rafinacji,
- odpady powstające w procesie przetopu koncentratów miedzi.
ZŁOM AKUMULATOROWY
Złom akumulatorowy stanowi ok. 65% surowców zużywanych do produkcji ołowiu rafinowanego w Polsce. Stopień odzysku ołowiu ze złomów i odpadów metalicznych w odniesieniu do konsumpcji tego metalu w krajach wysokorozwiniętych osiąga poziom ponad 70%. W Polsce stopień przerobu złomu akumulatorowego wynosi ponad 95%.
Przemysł akumulatorowy zużywa blisko 80% całkowitej produkcji ołowiu. Z ekologicznego i ekonomicznego punktu widzenia istotną sprawą jest organizacja sprawnego systemu zbiórki zużytych akumulatorów, łącznie z zawartym w nich kwasem siarkowym.
Złom akumulatorowy w przeszłości był przerabiany łącznie z pierwotnymi koncentratami ołowiu. Aktualnie odzysk ołowiu ze złomu akumulatorowego jest prowadzony w zakładach wtórnego przerobu, według specjalnie opracowanych procesów. Obejmują one:
1. wstępne przygotowanie złomu,
2. przerób komponentów ołowionośnych.
Przygotowanie złomu obejmuje opróżnianie z kwasu i demontaż akumulatorów metodą kruszenia oraz separacji mechanicznej i hydromechanicznej na trzy grupy:
- części metalowe (kratki, sworznie);
- tlenki i siarczany ołowiu - tzw. pasta;
- tworzywa sztuczne - polipropylen, ebonit oraz polichlorek wirylu PCV.
Szlamy ołowionośne zawierające PbO i PbSo4 poddawane są niekiedy procesowi odsiarczania metodą ługowania, a następnie wykorzystywane w procesach hutniczych.
Tworzywa sztuczne z obudów i separatorów poddawane są rozdziałowi hydromechanicznemu na produkty handlowe - polipropylen i ebonit oraz odpady PCV i inne.
Frakcję metaliczną oraz odsiarczony szlam ołowionośny przetapia się oddzielnie na ołów antymonowy i ołów miękki w krótkich piecach obrotowych, który następnie jest poddawany wieloetapowemu procesowi rafinacji.
ODPADY POWSTAJĄCE W PROCESIE PRZETOPU KONCENTRATÓW MIEDZI
Podczas prowadzenia procesów technologicznych produkcji miedzi z koncentratów siarczkowych, ołów koncentruje się w pyłach i szlamach z odpylania gazów w piecach hutnicznych. W obecnej technologii funkcjonują dwa odmienne procesy: technologia pieca szybowego w Hucie Miedzi "Głogów" I i Hucie Miedzi "Legnica", oraz piec zawiesinowy funkcjonujący w Hucie Miedzi "Głogów" II.
W procesie przetopu koncentratów miedzi w piecu szybowym związku ołowiu (PbS, PbCl2) są wydzielane z gazów w postaci szlamu o zawartości ok. 40% Pb podczas mokrego odpylania w skruberze.
Drugi ciąg technologiczny, tj. proces przetopu koncentratów miedzi w piecu zawiesinowym, charakteryzuje się większą kumulacją ołowiu w półproduktach zwrotnych. W tym procesie 1/3 ołowiu przechodzi do pyłów, jednak z powodu ich pełnego zawrotu ostatecznie przechodzi do żużla zawiesionowego zawierającego 3,2% Pb. Żużel zawiesinowy poddawany jest prcoesowi odmiedziowania w piecu elektrycznym, w wyniku którego powstaje produkt ołowionośny w postaci pyłów. Są one pozyskiwane w procesie mokrego odpylania gazów jako szlam. Mieszanka materiałów ołowionośnych z hutnictwa miedzi przetapiana jest w piecach obrotowo-wahadłowych w Wydziale Ołowiu Huty Miedzi "Głogów" na ołów surowy i srebrowy. Ołów surowy zawiera domieszki w sumarycznej ilości do 2%, w tym metale wartościowe, jak: Cu, Ag i Sn oraz metale szkodliwe: As i Cd.
Dla wytworzenia ołowiu rafinowanego najwyższej czystości, ołów surowy jest poddawany wieloetapowej rafinacji ogniowej, celem usunięcia zanieczyszczeń. Rafinacja ołowiu surowego pochodzącego z bazy miedziowej jest prowadzona w uruchomionej w 2007 r. rafinerii w Hucie Miedzi "Legnica".
.jpg){kind=logo}
